başkasının mutluluğuyla mutlu olmak

sevdiğim insanlar mutluysa bende mutlu olurum mutluluklarında katkım olsa da olmasa da.

arkadaşlarım mutluysa, annem babam kardeşlerim mutluysa, aşık olduğum insan mutluysa zaten benim mutsuz olmam için bi sebep yoktur ki..

kağıt toplayan bir çocuk vardı artık kaldıramıyordu yani tuttuğu yerleri omuz seviyesine getiremiyordu. arkadan yardım etmiştim "teşekkürler ağabey" demişti. o an kendimi dünyanın en muhteşem insanı hissetmiştim. sanki süper kahramanım amk

valla ben birini mutlu görünce sevinen hanımım, benim mutluluğumu gören kem gözlü fesatlar arkamdan yardırıyor. çok pissiniz be.

liseden bir arkadaşım vardı. yurtta kalırdık samimi bir arkadaşım işte. epeydir konuşamadık ortak grup var ama ulaşamadık oğlana. neyse bugün mesaj attı harbiye olmuş. yemin töreni varmış fotolar attı, paylaşıyor falan. çok mutlu oldum. ben de o üniformalı giymeyi hep isterdim ama şartlar uymadı olamadı. ben giymiş kadar mutlu oldum. eh tabi bira da kıskandım yani. polis olan arkadaşlarım falan var. çok istemiştim üniformalı giymek nasip olmadı.

mutsuz değilsem sevdimlerimin mutluluğu mutluluğuma mutluluk katar

kusura bakmayın ama gerizekalılıktır.

karnınız açken lokantada yemek yiyenleri gördüğünüzde nasıl karnınız doymuyorsa bu eylem de insanın kendini kandırmasından başka bir şey değildir. cama ekmek banmayın, açlığınızı yaşayın düzgünce.

muazzam bir his. bugün hala doktorası üzerine çalışan bir hocamın söyleşisine katıldım, konusu “tarihten bugüne türk kadını”ydı. o kadar heyecanlıydı ki o sahnede yer alacağı için, sesi titriyordu. kendisi bölüm başkanı olan hocamızın lisanstan öğrencisi aynı zamanda, sahneye çıktığı anda göz göze geldiler ve ikisinin de gözleri doldu; o an tüm film sahnelerinden daha dokunaklıydı. bir an dedim, “biz de böyle olur muyuz ki ilerde?” konuşmasını mütemadiyen gözlerimizin içine bakarak sürdürdü. sürekli kafamızla onaylamamızı bekledi, bir çocuğun ilk adımlarını atışı gibi; “hadi, yapabilirsin!” dersin ya onun her adımıyla kafan inip kalkarken, işte tam da öyle hissettim. sözlerini, “bugün türkçe konuşan, çocuklarına türkçe öğreten, onları yetiştiren, ilim öğrenen, istediği alanda kendini geliştirebilen, seçme ve seçilme hakkına sahip olan her kadın 1919'da doğmuştur.” diye sonlandırırken hem ağlıyor, hem ağlatıyordu. salon alkış sesleriyle inledi. sanki kendim o sahnedeymişim gibi garip bir heyecan ve mutluluk vardı içimde, bu hissi seviyorum -sevdiklerime karşı-

erdemdir. tabii haksız yere zengin olan veya milleti mağdur edip mutlu yaşayanları kastetmiyoruz. (bkz: mudita) (bkz: budizm)

Ablamlarla sık sık konuştuğumuz bir mesele var; "iyi gün dostu olabilmek" Şu meşhur kötü gün dostluğunu bu şekilde ters çevirmişlerdi. Bana ilk söylediklerinde lisedeydim. O zaman ikna olmamıştım. Zor olan kötü gün dostluğu demiştim. Zaman ilerledikçe "iyi gün dostu" olabilmenin daha zor ve daha büyük bir erdem olduğuna ikna oldum. Yaşayarak. Başkalarının mutluluğuna tahammül etmek zordur. Hele hele başkasının mutluluğundan cidden mutlu olmak önemli bir erdem. Çünkü mutlu insan başkasına muhtaç değildir. Sana ihtiyacı yoktur. Bunu kabullenmek zordur. 3 idiots filminde bir replik vardı. Hatırladığım kadarıyla şöyle: Arkadaşınızın başarısız olması sizi üzer. Ama arkadaşınızın sınıf birincisi olması sizi daha çok üzer.

Benim mutlu olmama gerek yok. Birini mutlu görmek beni de mutlu ediyor. Hatta gözümden sakınıyorum nazar değmesin diye. Öyle. Birini mutlu etmek de mutlu ediyor beni. Ne bileyim ya. Çocuk gibi heyecan yapıyorum. Sırf bu yüzden sürpriz yapamam mesela. "Bak sana şunu aldım." diye yumurtlarım.

zamanında ben de böyleydim. sonra tabiri caiz ise bütün iyi niyetinizi fütursuzca siktikleri için böyle bir şey artık kalmıyor.

Bu mutluluktan sanmıyorumki vazgeçeyim.

güzel şey fakat en çok mutluluğum onun mutluluğuyla mutlu olmak oluyor :')

Bence, çok sağlam bir karakter belirtisidir. Ben yapamam, kıskanmam ama biri mutlu diye mutlu da olamam. Ama iyi ki böyle insanlar var, dünya birilerinin hatrına dönmeli.

Bu çok karşılıklı bir şey bence. Çok tatlı ve güzel arkadaşlıklarım var. Eminim onların çoğu da benim mutluluğum ile mutlu oluyor. Ben de onların mutluluğu ile mutlu oluyorum. Hem birileri için böyle hissetmek hem de senin için de böyle hissedildiğini bilmek harika bir şey. Asla yalnız kalmazmışım gibi

Yakın arkadaşlarımın mutluluğuyla mutlu olurum ama herhangi biri için o kadar mutlu olamam. Polyanna da değiliz nihayetinde...

Kim olursa olsun karşımda mutluluktan gözlerinin parladığını gördüğüm herkesin mutluluğuyla mutlu olurum. Restoranda evlilik teklifi alan kadın, evet cevabı alan erkek.. Çocuğunun istediğini alabilmiş bir anne , baba... Sınavını verebilmiş bir öğrenci.. Nasıl parlar gözlerinin içleri o an ben o insanlar olurum, onlar kadar mutlu olurum:)